Ex-partners van Rotterdammer luiden noodklok: 'Hij besmet je met hiv'

Een innemende, charmante man. Zo schetsen zijn exen L. - vooral in het begin van de relatie. De man, die ten tijde van de relaties zijn kost verdient als kapper en in de weekenden een fanatiek amateurvoetballer is, ontmoet vrouwen via datingapps en op festivals.

Dat de 29-jarige sportieveling veel oog heeft voor vrouwelijk schoon, steekt hij niet onder stoelen of banken. Maar als hij via een datingapp de vier jaar jongere Nina ontmoet, laat hij meteen al merken hoe serieus hij het met haar meent. Hij wil dat zij de moeder van zijn kind wordt. Nina: "Ik wilde altijd al jong moeder worden, onze relatie was goed, dus we gingen ervoor."

Het valt Nina in die tijd al op dat L. vaak pilletjes in zijn binnenzak heeft. "Als ik hem daarnaar vroeg, zei hij: dat zijn xtc-pillen." Naarmate Nina’s zwangerschap vordert krijgt ze opvallende klachten. Als ze dertien weken zwanger is, moet ze opgenomen worden met een nierbekkenontsteking, een keelontsteking en een mond vol aften. "Na de bevalling waren de lymfeklieren over mijn hele lichaam opgezet. Ze hebben zelfs een klier operatief verwijderd, maar vonden maar niet wat ik had."

Ook Kimberley krijgt niet lang na de start van haar relatie met L. vage lichamelijke klachten. "Ongeveer twee weken nadat we voor het eerst seks met elkaar hadden, belandde ik in het ziekenhuis met heel hoge koorts en een hevige pijn in mijn onderbuik. Ik ben door de mangel gehaald, maar ze konden niet vinden wat ik had."

Uiteindelijk blijft Kimberley twee jaar samen met L. Een relatie met veel ups-and-downs. "In het begin was het heel plezierig, maar al gauw kwam ik erachter dat er nooit iets aan hem lag. Al kwam hij zelf een uur te laat opdagen bij een afspraak, hij wist het zo te draaien dat ik de schuldige was."

Dat de Rotterdammer niet erg monogaam is ingesteld, daar komen beide vrouwen ook al gauw achter. Kort na de geboorte van hun dochter gaat Nina op onderzoek uit, omdat ze het gevoel heeft dat L. vreemdgaat. Ze checkt zijn mail, maar komt iets tegen wat vele malen verontrustender is. In zijn verwijderde items zit een mail van het ziekenhuis - afdeling interne geneeskunde - dat L’s medicijnen 'klaarstaan'.

Nina’s onderbuikgevoel zegt dat er iets helemaal mis is - toch weet ze nog altijd niet wat voor medicijnen L. gebruikt. Dat kwartje valt pas als ze voor de zoveelste keer onderzoeken in het ziekenhuis ondergaat vanwege vage, lichamelijke klachten. "Toen ik de diagnose hiv kreeg, stortte mijn wereld in. Ik ging verhaal halen bij L., maar hij klapte dicht. Er kwam gewoon niets uit."

Omdat L. zelf zijn ziekte verzwijgt, volgens zijn ex-partners, waarschuwen zij de vrouwen die een relatie met hem hebben of hebben gehad. In korte tijd is L. recentelijk meerdere keren vader geworden.

Wat ook meespeelt bij het aan de bel trekken is dat L. in de ogen van de vrouwen roekeloos met zijn medicatie omgaat en ze vaak niet slikt. Nina: "Je moet bij deze ziekte elke dag trouw je medicijnen innemen, anders kun je resistent raken voor de medicijnen, bovendien draag je het virus sneller over. Ik mag van geluk spreken dat onze dochter bij de geboorte niet besmet is geraakt."

De teller staat inmiddels op zes, vertelt Kimberley, die op aandringen van Nina haar bloed laat testen als ze erachter komen dat ze gelijktijdig een relatie met L. hadden gehad. "We zijn nu met zes vrouwen die hiv hebben gekregen via L. Ik ben bang dat hij het misschien al heel lang bij zich draagt. L.’s broer is een paar jaar geleden overleden aan aids. Dan ga je toch denken: hebben ze het misschien al heel vroeg in hun leven opgelopen?"

Afgelopen december nog benadert Kimberley een vriendin van L., Wendy, met het dringende verzoek om zich te laten testen. Wendy: "Ik bleek uiteindelijk chlamydia, gonorroe en hiv te hebben."

Eind 2020 trekt Nina de stoute schoenen aan en doet aangifte van zware mishandeling tegen de vader van haar dochter bij de politie in Rotterdam voor 'het bewust overbrengen van het hiv-virus' op haar. Kimberley volgt een maand later, recentelijk stapt ook Wendy naar de politie om aangifte van zware mishandeling te doen.

Bij de politie wordt hun verhaal met open mond aangehoord, de vrouwen voelen zich gehoord en de mensen die hun aangifte opnemen steken ook niet onder stoelen of banken dat ze het verhaal verbijsterend vinden. Toch horen alle drie de vrouwen dat de zaken worden geseponeerd met als hoofdreden: gebrek aan bewijs.

Volgens een woordvoerder van het Openbaar Ministerie is het 'juridisch onmogelijk' om L. te vervolgen. "Uit eerdere, vergelijkbare zaken weten we dat zo’n zaak geen standhoudt in de rechtbank. Het is niet te bewijzen dat de vrouwen het hiv-virus specifiek via deze man hebben opgelopen." Ook wijst het OM op de 'eigen verantwoordelijkheid van de vrouwen'. De woordvoerder benadrukt dat het om een 'juridische beoordeling gaat'. "Menselijkerwijs is het zeer verwerpelijk wat de vrouwen is overkomen, maar juridisch gezien weegt die eigen verantwoordelijkheid mee."

Annemiek van Spanje - die de drie vrouwen bijstaat - erkent dat het juridisch ingewikkeld ligt. Maar er is volgens haar wel degelijk bewijs en ze kan er niet bij dat er niet eens een onderzoek is opgestart. "Hij heeft met alle drie de vrouwen een langdurige relatie gehad. Bij alle drie de vrouwen is naderhand hiv vastgesteld. Hij is meerdere malen geconfronteerd hiermee. Er is hem meerdere keren gevraagd om een test te doen." Van Spanje wil nu via het gerechtshof proberen om vervolging af te dwingen. "De vrouwen hopen andere vrouwen te bereiken die hetzelfde met L. hebben meegemaakt. Vrouwen die zonder het te weten met hiv rondlopen."

Namen van de drie vrouwen in dit artikel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bij de redactie bekend, net als de volledige naam van de man uit het verhaal.